Kanserden bilmediğimiz için korkuyoruz ve kanser korkusundan çıkar sağlayanlar var. Korku çevrenin tetiklemesiyle oluşuyor. Bu korkuyu bazen uzmanlar da tetikliyor. Korkunun bir eğitim yöntemi olduğuna inanan ve korkuyu eğitim ve öğretimde kullanan bir toplumuz.
2012 yılında bir kanser toplantısı sonrasında, 460 kişinin katıldığı bir anketle kanser korkusunun boyutunu ölçtük. Ankete katılanların yüzde 20 kadarı hep kanser korkusuyla yaşıyor, korkmayanın oranı yüzde 12. Bunun dışındaki grupların da yüzde 80’inde ciddi bir kanser korkusu olduğunu gördük. Yakınları kanser olanlarda, gelir düzeyi düşük olanlarda, doktorlardan ziyade internet ve gazetelerden bilgilenenlerde kanser korkusu daha fazlaydı.
Kanser korkusu, sanıldığı gibi insanlarda kanserle savaşta onlara güç vermiyor, tam tersine tıbbın çaresiz kaldığını düşünüp bilim dışı yöntemlere kaymasına neden oluyor. Kanser hastaları kendi ızdıraplarından daha çok kanser korkusunun toplumda sebep olduğu diğer sorunlarla mücadele etmek zorunda kalıyorlar. Bu korku kanseri bilmemekten kaynaklanıyor. İnsanlar özellikle hastalanınca soğukkanlılığını kaybedip mantıklı kararlar yerine, korkularının etkisinde, kendilerine daha çok umut veren şarlatanların tuzağına düşebiliyorlar.
Prof. Dr. Okan Kuzhan
